Jezioro Ochrydzkie jest najgłębszym jeziorem na Bałkanach i najstarszym w całej Europie. W jego krystalicznych wodach żyje ponad 200 endemicznych gatunków zwierząt. Głębokość sięga 300 metrów. Woda jest czysta i ciepła, idealna do kąpieli.
Jezioro jest położone na granicy z Albanią, przy czym 2/3 powierzchni należy administracyjnie do Macedonii. Szczególnie malowniczy jest brzeg zachodni, należący do Albanii, na którym góry schodzą prawie do jeziora. Zdaniem wielu turystów to jedno z najpiękniejszych jezior na kontynencie. Akwen wraz z otaczającym regionem od roku 1979 figuruje na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Dużą atrakcją pobytu nad Jeziorem Ochrydzkim jest rejs statkiem do monastyru św. Nauma, miejsca wręcz mistycznego. Klasztor został wybudowany przez św. Nauma w początkach X wieku. Naum był uczniem świętych Cyryla i Metodego i według wielu przekazów współtwórcą cyrylicy. Wkrótce po zakończeniu budowy klasztoru zmarł. Jego grobowiec znajduje się we wnętrzach klasztornej cerkwi. Macedończycy wierzą, że nawet dziś, przykładając ucho do kamiennego grobowca, można poczuć bicie serca mnicha.
Klasztor był wielokrotnie przebudowywany, większość dziś widocznych malowideł i ikon pochodzi z XVI i XVII w., choć niektóre fragmenty fresków są znacznie starsze. Ikonostas w cerkwi pochodzi z 1711 r.
Zespół klasztorny św. Naum znajduje się w odległości ok. 30 km od Ochrydy. W pobliżu klasztoru przepływa rzeka Czarny Drim, wpadająca do Jeziora Ochrydzkiego. Rzeka nie ma źródła. Woda wypływa spod skał na dnie jeziorka uważanego za jej początek. Jeziorko jest rezerwatem, a atrakcją turystyczną jest pływanie po nim łódkami. Jest to niesamowite miejsce, można tu upajać się piękną, nieskażoną przez cywilizację przyrodą.
Statek opływający Jezioro Ochrydzkie wpływa do Zatoki Kości. Prace archeologiczne wykazały, że kiedyś, w czasach ery brązu i żelaza (1200–600 r. p.n.e.), istniała tu osada. Ludzie zamieszkiwali w domach pobudowanych na platformie, utrzymującej się na ok. 10 tysiącach wbitych w dno jeziora drewnianych pali. Był to lud myśliwsko-zbieracki, znaleziono bardzo dużo kości zwierzęcych przerobionych na narzędzia i w stanie pierwotnym, stąd nazwa zatoki. Istniały tu co najmniej 24 domostwa, w ostatnich latach pieczołowicie zrekonstruowane. Znajduje się tu także muzeum, w którym oglądać można przedmioty wydobyte z dna jeziora w miejscu, gdzie kiedyś stała wioska.
Wracając do domostw, zrekonstruowano je z dużym wyczuciem, dlatego poruszając się po wiosce odnosi się wrażenie, że jest się intruzem w czyimś domostwie, pod chwilową nieobecność gospodarza.
Wycieczki na Bałkany są w ofercie BP AGAT
BIURO PODRÓŻY 